ရက္ျမတ္အခါ….ဒီအခ်ိန္…ဒီအတာ……

ရက္ျမတ္အခါ….ဒီအခ်ိန္…ဒီအတာ……

သၾကၤန္လြမ္းနာက်ျခင္းႏွင့္ အရက္နာက်ျခင္းတုိ႔ကုိ အခ်ိဳးက်ေပါင္းစပ္လုိက္ေသာအခါ ကွ်္မဟာခရီစဥ္ၾကီး ျဖစ္ေပၚလာေလဧ။္ ။
“၀ါး....ညက မ်ားသြားတယ္။ ဘီယာေလးနဲ႔ျပန္ေျဖမွ လန္းသြားမယ္ထင္တယ္”
၀ဘ္မာစတာ ကုိငခ်ိတ္က သူဧ။္ ဖရုိဖရဲ ဆံပင္မ်ားကုိ သပ္တင္လုိက္ရင္း နံနက္ခင္းဧ။္ က်က္သေရကုိ ဘီယာျဖင့္ ကုိက္ျမည္းရန္ လႈံ႕ေဆာ္သမႈျပဳေလသည္။
ေနာက္၀ဘ္မာစတာတစ္ဦးျဖစ္ေသာ ကုိဗုိက္ၾကီးကလည္း ထုိအဆုိကုိ မဆုိင္းမတြေထာက္ခံေတာ္မူဧ။္။
“အင္း...ဟုတ္တယ္။အဲဒါမွ အဆင္ေျပသြားမယ္”
၀ဘ္မာစတာၾကီးႏွစ္ဦးတုိ႔ဧ။္ တင္သြင္းခ်က္ ၊ ေထာက္ခံခ်က္တုိ႔ကုိ ၾကားထားရျပီျဖစ္ေသာ ဒီဇုိင္းနာ ကုိရႈိ႕ကား ေအာက္ထပ္ဆင္း ဘီယာ၀ယ္ရန္ ဖိနပ္ေကာက္စြပ္ျပီး ျဖစ္ေနေလျပီ။
ကုတင္ေပၚတြင္ အရက္နာက်၍ ဖြတ္မိန္း မိန္းေနေသာ သတင္းေထာက္ကေလး ေမာင္ငေပြးကား အႏွီသေကာင့္သားမ်ားဧ။္ လုပ္ရပ္မ်ားကုိ မ်က္လုံးေလးကလည္ကလည္ျဖင့္သာ ၾကည့္ေနရေလသည္။ ေမာင္ငေပြးကား အရက္နာ အေတာ္က်ေနသျဖင့္ ၄င္းတုိ႔အား ေထာက္ခံသမႈလည္းမျပဳႏုိင္ ၊ ကန္႔ကြက္သမႈလည္း မျပဳႏုိင္ျဖစ္ေနဧ။္။
ဒီဇုိင္နာ ကုိရႈိ႕ ဘီယာ၀ယ္ထြက္သြားသည္ႏွင့္ ကုိငခ်ိတ္က ေအာက္ထပ္မွ အပ်ဳိၾကီး ေဒၚသပြတ္ထံ ဖုန္းဆက္ေတာ့သည္။{ ထုိေဒၚသပြတ္မွာ သူ႔ကုိယ္သူ အပ်ဳိၾကီးဟု ေျပာေျပာေနသျဖင့္ အပ်ဳိၾကီးဟူေသာ နာမ၀ိေသသနကုိ ထည့္သြင္းေပး လုိက္ရပါေၾကာင္း ၊ အကယ္ဟုတ္မဟုတ္ကုိမူ ကွ်္စာေရးသူမွ တာ၀န္ခံမည္ မဟုတ္ပါေၾကာင္း...စာဖတ္ပရိသတ္အေပါင္းကုိ သိေစအပ္ပါသည္။ ကွ်္ကား...စကားခ်ပ္}
“ဟဲလုိ...အစ္မ...ႏုိးျပီီလား .......အာ...ေရေတြဘာေတြ ခ်ဳိးမေနနဲ႔....ျမန္ျမန္လာအစ္မ.....ဒီမွာ အေရးၾကီးလို႔.....ဟုတ္ျပီ...ဟုတ္ျပီ...အခုတက္ခဲ့ေနာ္”
သိပ္မၾကာ ေအာက္ထပ္(၂)လႊာမွ အပ်ဳိၾကီး ေဒၚသပြတ္ တက္လာဧ။္။ အႏွီသုိ႔ ကြန္ဒုိရွိ ျမန္မာအပါင္းအား စုရုံးေစျပီးသကာလ ကုိငခ်ိတ္က အရက္နာေျဖပြဲၾကီးကုိ ဦးေဆာင္က်င္းပေလသည္။
“နုိ႔ဆီခြက္နဲ႔ ေရထည့္ေလာင္း......ေသာက္ေကာင္မေလးေတြ.....ကုိယ္ေလတေယာက္ျပီးတေယာက္...လူပါး၀တယ္.....နမ္း မယ္.....ေဒၚလာတရာတဲ့......ဖုန္းနံပါတ္နဲ႔....အက္ဒရက္စ္ေတာင္း.....ဘာလုိ႔ေပးရမွာလဲ....အဲဒီေလာက္ၾကီးေတာ့......လြန္လြန္းတယ္”
အထက္ပါစာသားမ်ားကား သၾကၤန္သီခ်င္းသစ္ဟု မွတ္ယူလုိက္လွ်င္ မွားၾကေပလိမ့္မည္။ ၀ဘ္မာစတာ ကိုဗုိက္ၾကီးဧ။္ လက္ေတာ့ပ္ထဲမွ ဂေရဟမ့္သၾကၤန္သီခ်င္းႏွင့္ ကုိဗုိက္ၾကီး ဖုန္းေျပာသံတုိ႔ ေဒြးေရာယွက္တင္ ျဖစ္သြားၾကျခင္းသာျဖစ္ေလဧ။္
သူ႔ဗုိက္ၾကီး ၾကီးသကဲ့သို႔ ဘာလုပ္လုပ္ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္လုပ္တတ္ေသာ ကုိဗုိက္ၾကီး တေယာက္ ပတၱရားကမ္းေျခတြင္ သၾကၤန္က်ရန္ တုိးစ္ကုမၸဏီႏွင့္ စီစဥ္ထားရာ ကုမၸဏီက ယင္းခရီးစဥ္အတြက္ တဦးလွ်င္ ေဒၚလာတရာေတာင္းေနသျဖင့္ အၾကီးအက်ယ္ေပါက္ကြဲေနျခင္းျဖစ္သည္။
ဘီယာေလးစျမဳံစဥ္က နတ္ျပည္သုိ႔မ်က္ႏွာမူေနရာမွ သုံးလုံးခန္႔ျမံဳအျပီးတြင္ အ၀ီစိသုိ႔ ျပီတီတီၾကည့္ေနျပီျဖစ္ေသာ ကုိငခ်ိတ္ကလည္း ‘၀ုတ္ဒယ္....ဘယ္....အဲဒါလြန္လြန္းဒယ္။ အစ္မ...အစ္မစီစဥ္ဗ်ာ....က်ေတာ္တုိ႔ဟာက်ေနာ္တုိ႔ ခ်ီတက္မယ္....”ဟု အပ်ဳိၾကီးေဒၚသပြတ္ကုိ အပူကပ္ေလေတာ့သည္။
ေစာေစာက ပုိက္ဆံမရွိသျဖင့္ မလုိက္ဟု အေရးဆုိထားေသာ ဒီဇုိင္နာကုိရႈိ႕သည္လည္း “ ၀ုတ္ဒယ္....၀ုတ္ဒယ္...... သြားမယ္”ႏွင့္ အရမ္းၾကြတက္ေနေလျပီ။
ထုိအခါ ယုိးဒယားစကားကုိ ယုိးဒယားမႏွင့္ ယွဥ္ျပဳိင္ရန္ျဖစ္ႏုိင္သည္အထိ တတ္ကၽြမ္းေသာ ေဒၚသပြတ္လည္း ကားရရန္ ဖုန္းဆက္စီစဥ္ရေလေတာ့သည္။
ထုိ႔ေနာက္တြင္ကား လက္လွမ္းမီသမွ်ေသာ ျမန္မာအေပါင္းအား ပတၱရားသၾကၤန္က်ရန္ ကုိဗုိက္ၾကီးက ဖုန္းတလုံးျဖင့္ လုိက္လံႏႈိးေဆာ္လုိက္ရာ ျမန္မာရွစ္ဦးေပါင္းစည္းမိေလေတာ့သည္။
“ရႊဲစုိေအာင္...ပက္လုိက္ေတာ့ ခ်မ္းပါတယ္ခင္ဗ်......သၾကၤန္ေရက ေအးပါတယ္ဆုိ.....သၾကၤန္ေရက ခ်မ္းပါတယ္ကြယ္”
“ျမနႏၵာ .....ေနညဳိညဳိရစ္ကာသန္းေတာ့ ေရႊမန္းေတာင္ရိပ္....တူတူခုိမယ္.....ပ်ဳိျဖဴေတြရယ္...ျမေလးရဲ့ နႏၵာ....နႏၵာ..”
ကုိဗုိက္ၾကီးဧ။္ လႈံ႕ေဆာ္မႈေၾကာင့္ မထင္မွတ္ပဲပါလာေသာ ၀ဘ္မာစတာ ကုိပုကြယူလာေသာ သၾကၤန္သီခ်င္းသံသည္ ယုိးဒယားပုိင္ မွန္လုံကားထဲတြင္ ေကာင္းေကာင္းၾကီး ပတ္စာခြန္႔ေလသည္။
သီခ်င္းသံစဥ္မ်ားႏွင့္အတူ ကုိရႈိ႕ဧ။္ ကကြက္မ်ားကလည္း တကားလုံး ၀ဲပ်ံေနဧ။္။ သူ႔လက္ႏွင့္ထိမည္စုိး၍ အားလုံးက ၾကည့္ေရွာင္ေနၾကရသည္။
နံနက္ခင္းဧ။္ က်က္သေရကုိ ဘီယာျဖင့္အျပည့္အ၀ ကုိက္ျမည္းခဲ့ေသာ ကုိငခ်ိတ္ကမူ ကုိရႈိ႔ဧ။္ ကကြက္ဒဏ္ကုိ မခံစားရ။ သူကား သူ႔ေကာင္မေလးမပိန္ေသးဧ။္ ေပါင္တုတ္တုတ္ၾကီးမ်ားေပၚတြင္ မွီတြဲ႔အိပ္ေပ်ာ္ေနျပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္တည္း။
ဒီဇုိင္နာကုိရႈိ႕ဧ။္ ကကြက္မ်ားကုိ ေၾကာက္သျဖင့္ ဒင္းတေယာက္ ေညာင္းညာကုိက္ခဲျပီး ျမန္ျမန္အိပ္ျပီးေရာ သေဘာျဖင့္ လက္ခုပ္လက္၀ါးတီးကာ အားေပးေနၾကေတာ္မူေနၾကရေသာ ကုိပုကြလင္မယားႏွင့္ သတင္းေထာက္ေလးေမာင္ငေပြးတုိ႔ မွာ လက္မ်ားပင္ ေညာင္းလာၾကျပီျဖစ္ေလသည္။
ကုိဗုိက္ၾကီးတေယာက္ကေတာ့ ကားတြင္းအေျခအေနမ်ားကုိ သူဧ။္ ကင္မရာၾကီးျဖင့္ မလြတ္တမ္းမွတ္တမ္းတင္ေနသည္။ “တုန္...တုန္...တုန္ဘူးဆုိ...တုန္ဘူးဆုိပက္....တုန္....တုန္.....တုန္”
ကုိရႈိ႕ဧ။္ ကကြက္မ်ားကား ပုိၾကမ္းလာသည္။တတုန္ တုန္ႏွင့္ ကားကက္ဆက္မွ ပ်ံ႕လြင့္လာေသာ ေရႊျမန္မာတုိ႔ဧ။္ ယုိးဒယားေတးသြားကုိ ေကာ္ပီကူးခ်ထားသည့္ သၾကၤန္သီခ်င္းသံကုိ ၾကားေလေသာ္ ယုိးဒယားကားဆရာက ျပဳံးေနသည္။
တတုန္တုန္ေတးသြားၾကီးျဖင့္ နတ္ကကျပီးသြားေသာအခါတြင္မူ မင္းသားၾကီး ကုိရႈိ႕ အိပ္ေမာက်သြားသည္။ သတင္းေထာက္ေလးေမာင္ငေပြးလည္း အခုမွပဲ နားေအးသြားသည္ဟု မွတ္ယူကာ အိပ္မည္ျပင္ဧ။္။သုိ႔ေသာ္ သူ႔ခင္မ်ာ ထိန္းသိမ္းျခင္းမျပဳအပ္ေသာ အမႈကိစၥၾကီးႏွင့္ ၾကဳံရျပန္သည္။
“အစ္မ.......ရူးေပါက္ခ်င္လုိ႔....ကားသမားကုိ ေျပာေပးပါဦး”
ေမာင္ငေပြး မ်က္ႏွာငယ္ေလးျဖင့္ ေဒၚသပြတ္ကို ေတာင္းဆုိဧ။္။ ေဒၚသပြတ္လည္း ဒင္းေတာ့ငါမကယ္ေသဖြယ္ရာပဲ ရွိေတာ့တယ္ဟူေသာ မ်က္ႏွာေပးႏွင့္ တခ်က္လွည့္ၾကည့္ကာ ကားသမားကုိ လွမ္းေျပာဧ။္။ ယပက္လက္ကားဆရာကား ေျပာထားသည့္ၾကားကပင္ အေပါ့၀င္သြားလုိ႔ရသည့္ ဓါတ္ဆီဆုိင္ကုိေက်ာ္သြားသည္။ ေမာင္ငေပြး ဆီးေအာင့္ရသည့္အထဲ ေဒါသပါထြက္လာရာ အီးအီးပါထြက္မလာရေစရန္ မနည္းက်ိတ္မွိတ္ေနရဧ။္။
သုိ႔ကလုိ.....သုိ႔ကလုိ....ကေပါက္တိကေပါက္ခ်ာျဖစ္ရပ္မ်ားျဖစ္ပြားျပီးသကာလ ပတၱရားဟူေသာ ဆိပ္ကမ္းျမဳိ႕ ၾကီးသုိ႔ ဆုိက္ေရာက္ေလဧ။္။
“ေဟ့...ဒီမယ္...ဟုိတယ္ခန္းခက တည(၇၀၀)တဲ့။ တည္းၾကမလား” ဟု ဒီမုိကေရစီႏုိင္ငံေတာ္ၾကီးတြင္ ကုိးႏွစ္ေက်ာ္ ေနထုိင္လာခဲ့ျပီးျဖစ္ေသာ ေဒၚသပြတ္က အမ်ားဆႏၵကုိ အေလးထားသည့္သေဘာျဖင့္ ေမးျမန္းေလရာ
“အစ္မၾကီးနဲနဲဆစ္ၾကည့္လိုက္ဦးေလ။ က်ေနာ္တုိ႔က ရွစ္ေယာက္ဆုိေတာ့ ေလးခန္းယူမွရမွာ ဆစ္ၾကည့္ပါဦး” ဟု ကုိဗုိက္ၾကီးက တုိက္တြန္းေလဧ။္။ သူကုိယ္တုိင္လည္း ဟုိတယ္မွယုိးဒယားမကုိ ဘုိလုိ၀င္မႈတ္ဧ။္။ သတင္းေထာက္ေလး ေမာင္ငေပြးကလည္း အားက်မခံ ဘုိလုိ၀င္မႈတ္ဧ။္။ကုိပုကြကလည္း ဒီလုိအခြင့္အေရးမ်ဳိး လက္လြတ္မခံဆုိေသာ သေဘာျဖင့္ ၀င္မႈတ္ဧ။္။ တလႊဲေတြးေတာ္မမူၾကေလႏွင့္။ အခန္းခေစ်းဆစ္ၾကတာပါခင္ဗ်ား။
ယုိးဒယားစကားကုိ ပတ္ပတ္ႏွပ္ႏွပ္တတ္ေသာ ေဒၚသပြတ္ပင္ ယုိးဒယားစကားမေျပာႏုိင္ေတာ့ဘဲ ကုိဗုိက္ၾကီးတုိ႔သုံးဦးသားကုိသာ မ်က္လုံးေလးအ၀ုိင္းသားျဖင့္ ၾကည့္ေနရေတာ့ဧ။္။
အႏွီကဲ့သုိ႔ ကုိေရႊျမန္မာသုံးဦးသားဧ။္ ၀ုုိင္းမႈတ္ျခင္းခံလုိက္ရေသာ ယုိးဒယားမေလးကား အေလ်ာ့မေပး။
“ယူခ်င္ယူ ၊ မယူခ်င္ေန တခန္းခုႏွစ္ရာ ဟုိဘက္မွာလည္း ဟုိတယ္ေတြရွိပါေသးတယ္။သြားၾကည့္ပါ” ဟု ဘုိလုိျပန္မႈတ္ကာ အျပတ္တင္းေလေသာ္အခါ ဘုိင္က်ႏွစ္ေကာင္ျဖစ္ေသာ ေမာင္ငေပြးႏွင့္ကုိရႈိ႔႕တုိ႔ကုိ စရိတ္စုုိက္ရွင္းေပးေခၚလာရသည့္ ကုိဗုိက္ၾကီးလည္း မျငင္းႏုိင္ေတာ့ဘဲ ၄င္းဘုိလုိအားရေအာင္မႈတ္ျပီးကာမွ ဆက္မမႈတ္ေတာ့ဘဲ “ယူလုိက္ပါေတာ့ အစ္မရယ္”ဟု ေလသံေပ်ာ့ေလးျဖင့္ ေဒၚသပြတ္အား အခန္းငွားေရး တာ၀န္ၾကီးကုိ ျပန္လည္လႊဲေျပာင္းေပးျခင္းျဖင့္ အခန္းရေရးစီမံကိန္းၾကီးကုိ လက္စသတ္လုိက္ေလေတာ့သည္။
“မီးေတြအကုန္ဖြင့္....အဲကြန္းဖြင့္...ေရခဲေသတၱာဖြင့္....တီဗီဖြင့္....ခုုႏွစ္ရာေပးထားရတာ တန္ေအာင္အကုန္ဖြင့္”
ကုိဗုိက္ၾကီးကား သူ႔ၾကီးေဒၚၾကီးကုိ ခုိးေျပးသူအားျပန္မိစဥ္ အားရေအာင္ႏွိပ္စက္အံ့ဟု ဆုံးျဖတ္ထားေသာ မ်က္ႏွာေပးျဖင့္ ေမာင္ငေပြးကုိ တုိက္တြန္းေလရာ ေမာင္ငေပြးလည္း ငါတုိ႔အေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းၾကီးသိရအံ့ဟု ၾကိတ္ၾကဳံး၀ါးကာ အခန္းအတြင္း ရွိသမွ်ေသာ အီလက္ထရႊန္းနစ္ပစၥည္းမ်ားကုိ လုိက္ဖြင့္ေလသည္။
ထုိကဲ့သုိ႔ အခန္းအတြင္းရွိ လွ်ပ္စစ္ခလုတ္အေပါင္းတုိ႔အား ျမန္မာ့အႏွိပ္ပညာအေၾကာင္း သိေစအပ္ျပီးသကာလ ပင္လယ္ျပင္ဆီ ခ်ီတက္ၾကဧ။္။
ပင္လယ္ကုိ တခါမွ်မျမင္ဘူးေသးေသာ အညာသားသတင္းေထာက္ေလး ေမာင္ငေပြးကား ပင္လယ္ကုိေတြ႔ရေတာ့မည္ဆုိေသာအခါ သူ႔ရည္းစားဦးကုိ စာေပးစဥ္ကကဲ့သုိ႔ ရင္ခုန္သံျမန္လာသည္။
ဖန္လ္၀ါေနမင္းဧ။္ ျပင္းျပေသာေရာင္ျခည္ေအာက္တြင္ ျပဳိးျပဳိးျပက္ျပက္အေရာင္ထေနလ်က္ ခရီးသြားဟူသည့္ ဧည့္သည္တုိ႔ထံမွ ပုိက္ဆံမွန္သမွ်ကုိ ထုတ္ယူကာ ယုိးဒယားသားတုိ႔အား အလုပ္အေကၽြးျပဳေနသည့္ ပတၱရားဟူေသာ ပင္လယ္ကုိျမင္ေသာအခါ ေမာင္ငေပြးေပ်ာ္သြားဧ။္။
သုိ႔ေသာ္သူ႔အေပ်ာ္ကားၾကာၾကာမခံ။ပင္လယ္မျမင္ဘူးပါေသာ အညာသားပါဟု တလမ္းလုံးေၾကျငာထားခဲ႔ပါလ်က္ တကယ္ပင္လယ္ျမင္ရေသာအခါ ပင္လယ္ကုိအၾကိမ္ၾကိမ္ေရာက္ဖူးပါသည္ဆုိေသာ ကုိပုကြတုိ႔လင္မယားႏွင့္ကုိရႈိ႕တုိ႔က ပင္လယ္တြင္းဦးစြာဆင္းေျပးၾကေလသျဖင့္ ေမာင္ငေပြးတေယာက္ အ၀တ္ထုတ္ေစာင့္က်န္ခဲ့ရသည္။
ကုိဗုိက္ၾကီးကား သူ႔ကင္မရာၾကီးကိုပုိက္၍ တုိးရစ္ၾကီးဂုိက္ဖမ္းကာ ကမ္းေျခတေလွ်ာက္ရွိ လူျဖဴ ၊ လူမည္း ၊ လူ၀ါ ရွိရွိသမွ်အရာတုိ႔အား သိမ္းက်ဳံးရုိက္ေနဧ။္။
ကမ္းနားအေအးဆုိင္ပုိင္ရွင္ဧ။္ ေခြးမလည္း အျငိမ္မေနရ။သူ႔ကင္မရာၾကီးျဖင့္ ထုိးခိ်န္ေလေသာ္ ငါ့ဘာသာစိတ္ညစ္လို႔ ေခါင္းကုပ္ေနတာကို ဒီဘဲၾကီးနဲ႔ အားအားယားယားေတာ္ဟူေသာ သေဘာျဖင့္ ေခြးမက ကုိဗုိက္ၾကီးကို မၾကည္ၾကည့္ ၾကည့္သည္။

“အံမယ္...ဒီေခြးမက ပုိ႔စ္ေပးတတ္သဟ” ဟု ကုိဗုိက္ၾကီးက သူ႔ေမာ္ဒယ္မေလးဧ။္အစြမ္းကုိ ေမာင္ငေပြးထံ လွမ္းၾကြားလုိက္ေသးသည္။
အ၀တ္ထုပ္ၾကီး ခုံပုံတင္ ေစာင့္ေရွာက္ေနရေသာ ေမာင္ငေပြးလည္း စိတ္ညစ္ညစ္ႏွင့္ အင္းဟုဆိုကာ ေထာက္ခံလုိက္သည္။
ပင္လယ္အတြင္း၌ ကုိရႈိ႕ ႏွင့္ ကိုပုကြတုိ႔လင္မယားကား အားရေအာင္ေရကစားေတာ္မူေနၾကဆဲျဖစ္ဧ။္။ အပ်ဳိၾကီးေဒၚသပြတ္ကား ပင္လယ္ထဲမဆင္းေသးဘဲ ခရုေကာက္ျပီး ျပန္တက္လာသည္။ လူအစ ေခြးအလယ္ ဖိနပ္စုတ္အဆုံး တျပဳံလုံးကုိ မွတ္တမ္းတင္ျပီးေသာ ကုိဗုိက္ၾကီးလည္း ျပန္ေရာက္လာျပီး ေမာင္ငေပြးအနားလာထုိင္ၾကေလသည္။
“ခင္မ်ားက သြားမခ်ဳိးေသးဘူးလား....သြားခ်ဳိးေလ...က်ေနာ္တုိ႔ေစာင့္ထားလုိက္မယ္....က်ေနာ္တုိ႔ကေတာ့ ေနေအးမွဆင္းမယ္”
“အုိေက...ဆင္းျပီဗ်ဳိ႕.”
ေမာင္ငေပြးလည္း အခြင့္ရသည္ႏွင့္ ပင္လယ္တြင္းဆင္းေျပးေလေတာ့သည္။
အနီအုပ္စုတိုိ႔ဧ။္ ေကာင္းမႈေၾကာင့္ ပတၱရား အသားနီလန္ထိပ္သီးအစည္းအေ၀းပြဲၾကီးပ်က္သြားရခ်ိန္တြင္ မိမိကား ေအးေအးလူလူ ေရစိမ္ခြင့္ရေနသည္မွာ ႏုိင္ငံေခါင္းေဆာင္ၾကီးမ်ားထက္ပင္ ကံေကာင္းလွေလစြဟုေတြးကာ ေမာင္ငေပြးေအးေအးလူလူၾကီးပင္ ေရစိမ္ေနေတာ့သည္။
“ဘယ္ေကာင္လဲကြ......ငါ့ေဘာင္းဘီခၽြတ္တာ.....ဟုိဟာျမည္းခ်င္လုိ႔.....ဒီလိုၾကံတာလား..ေဟ”
ကိုပုကြဧ။္ ကုန္းေအာ္သံေၾကာင့္ ေရစိမ္ေနေသာ ေမာင္ငေပြး ဇိမ္ပ်က္သြားျပီး လွမ္းၾကည့္လုိက္ေသာအခါ ေရငုပ္ေနေသာ ကုိရႈိႈ႕ ဘြားကနဲေပၚလာျပီး “ေအာက္ခံေဘာင္းဘီလည္း ပါဘူး.....ဒီလူၾကီး”ဟု ေအာ္ေလရာ မိန္းမေရွ႕တြင္ ကုိယ့္ေဘာင္းဘီ သူမ်ားဆြဲခၽြတ္တာခံလုိက္ရေသာ ကုိပုကြလည္း ကုိရႈိ႕ေနာက္သုိ႔ ေဒါသတၾကီးျဖင့္ လုိက္ေလဧ။္။
ကုိပုကြမိန္းမ မကုလားမသည္ “ေယာက္်ားေရ...မိေအာင္လုိက္...မိေအာင္လုိက္”ဟု ေအာ္ဟစ္အားေပးေသာ္လည္း ၀၀ဖုိင့္ဖုိင့္ပုကြကြ ကုိပုကြကား ပိန္ပိန္ပါးပါးကုိရႈိ႕အား မိေအာင္မလုိက္ႏုိင္ရွာ။
ယင္းကဲ့သုိ႔ ေသာင္းက်န္းခ်င္တုိင္း ေသာင္းက်န္းၾကျပီးသကာလ ကမ္းေပၚတက္ကာ ဘီယာျဖင့္ ႏွပ္ၾကျပန္ေလသည္။ ထုိအခုိက္ ကုိငခ်ိတ္ေကာင္မေလး မပိန္ေသးေရာက္လာျပီး “သမီးတုိ႔ကုိေတာင္ မေစာင့္ဘူး....ကုိငခ်ိတ္က ေခါင္းေတြမူးေနလုိ႔ ျပဳစုေပးေနရတယ္”ဟု ေျပာေနစဥ္ တလမ္းလုံး ေခါင္းငုိက္စုိက္က်လာေသာ ကုိငခ်ိတ္ကား လႊားလႊားျဖင့္ ေနာက္က ေရာက္လာဧ။္။
မိပိန္ေသးက မည္ကဲ့သုိ႔ျပဳစုလုိက္သည္မသိ။ ကုိငခ်ိ္တ္ ထူထူေထာင္ေထာင္ျဖစ္လာရုံမွ်မက ဘီယာပါ ၀င္တြယ္ ေလေတာ့သည္။
ပတၱရားေနလုံးနီနီကုိ ဘီယာျဖင့္ မွ်ဳိခ်လုိက္ၾကျပီးေနာက္ ည(၇)နာရီခန့္တြင္ ကမ္းမွခြာခဲ့ၾကေတာ့သည္။
အခန္းသုိ႔ေရာက္ေသာ္ ကုိဗုိက္ၾကီးဧ။္ ခုႏွစ္ရာေပးထားရတာ တန္ေအာင္ေနရမယ္ဟူေသာ ဒုိင္ယာေလာ့ခ္ကုိ အပုိင္က်က္ထားေသာ အညာသားေမာင္ငေပြးသည္ ေရပူေရေအးမွန္သမွ်ကုိ ေၾကြဇလုံၾကီးထဲဖြင့္ထည့္ကာ ေရခ်ဳိျပန္စိမ္ေနဧ။္။
“ဒုန္း....ဒုန္း...ဒုန္း....ဘီယာ.....ဘီယာ...ဘီယာေပး”
အပီအျပင္ စည္းစိမ္ယူေနေသာ ေမာင္ငေပြးတေယာက္ ေရခ်ဳိးခန္းတံခါးကုိ ထုရုိက္ေနသံေၾကာင့္ လန္႔ဖ်န္႔သြားသည္။
“ဟိတ္...ဒူလဲကြ...ဘီယာရွိဘူး....ဒါေရခ်ဳိးေနတာ။ ဘယ္ကဘီယာလည္း သိ၀ူး”ဟု ျပန္ေအာ္သည္။
အျပင္မွသေကာင့္သားကား ၾကားဟန္မရွိ တဒုန္းဒုန္းထပ္ထုကာ ဘီယာကုိသာ တြင္တြင္ေတာင္းေနေလရာ မၾကာမီ ဟုိတယ္ပုိင္ရွင္ေရာက္လာျပီး ေအာ္ေငါက္ပါက ဘယ္ကုိထြက္ေျပးရပါ့ဟု ေတြးမိကာ ေမာင္ငေပြးတေယာက္ ေၾကြဇလုံၾကီးထဲမွထကာ မိေမြးတုိင္းဖေမြးတုိင္း ခႏၶာကုိယ္ေလးအား တဘက္ပတ္ထားရေကာင္းမလား ၊ ေဘာင္းဘီေကာက္စြပ္ရေကာင္းမလားႏွင့္ ေ၀ခြဲမရျဖစ္ေနရသည္။
အျပင္မွ သတၱ၀ါကားထုျမဲထုလ်က္ ဘီယာေတာင္းျမဲေတာင္းလ်က္ရွိေသးသည္။မည္သူ႔အသံျဖစ္သည္ကုိ ေမာင္ငေပြးမမွန္းဆႏုိင္ျဖစ္ေနသျဖင့္ တံခါးနားအသာတုိးကပ္သြားကာ တံခါးေအာက္ေျခရွိ ေစာင္းတန္းမ်ားၾကားမွ ေျခေထာက္ကုိလွမ္းၾကည့္လုိက္ေလရာ လား...လားေမာင္ငေပြးထက္ အဆတရာေပြးေသာ ကုိငခ်ိတ္ဧ။္ ဖိနပ္ကုိျမင္ရေလမွ ကုိငခ်ိတ္မွန္းသိရေလေတာ့သည္။
“ဘီယာ ေရခဲေသတၱာထဲမွာ ရွိမွာေပါ့ဗ်။ ဘယ္လုိလုပ္....ေရခ်ဳိးခန္းထဲရွိမွာတုန္း”ဟု ျပန္က်ဳံးေအာ္ေလမွ တံခါးထုသံရပ္သြားေတာ့ဧ။္။
ထုိအခါက်မွ ေမာင္ငေပြးလည္း ေၾကြကန္ထဲျပန္ဆင္းကာ စည္းစိမ္ျပန္ယူရေတာ့သည္။
“ကဲ....ကဲ...အားလုံးေရမုိးခ်ဳိးျပီးရင္သြားမယ္ေဟ့....လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ထမင္းသြားစားၾကမယ္”
အပ်ဳိၾကီးေဒၚသပြတ္ ေပါင္ဒါဘဲၾကားရုိက္မ်က္ႏွာျဖင့္ လာေရာက္ ေဆာ္ၾသေလရာ တပ္ေပါင္းစုလည္း တပ္ထြက္ရန္ ျပင္ၾကရေတာ့သည္။
တေနကုန္တေနခမ္း လာလာသမွ်ကုန္ေသာ လူတုိ႔ကုိ အသုံးေတာ္ခံခဲ့ေသာ ပင္လယ္ၾကီးကား ေမာပမ္းသြားဟန္တူဧ။္။ ကမ္းေျခတေလွ်ာက္ ပင္လယ္ျပင္ဘက္တြင္ ဆိတ္ျငိမ္ေနေလျပီ။ မဆိတ္ျငိမ္္ေသးသည္ကား ကမ္းနားလမ္းျခားထားေသာ ျမဳိ႕တဘက္ျခမ္းျဖစ္ဧ။္။
ပင္လယ္မွတက္လာေသာ လူတုိ႔ကုိ ျမဳိ႕တဘက္ျခမ္းက စတင္သိမ္းပုိက္ေနေလသည္။ပင္လယ္ရင္ခြင္မွ ခြာခဲ့ၾကေသာ ဘုိထီး ၊ ဘုိမ ၊ တရုတ္ထီး ၊ တရုတ္မ ၊ ကုလားထီး၊ ကုလားမ အေပါင္းတုိ႔သည္ ျမဳိ႔ျပရင္ခြင္ထဲ တုိး၀င္ေနေလျပီ။
ကုိဗုိက္ၾကီးတုိ႔ ေရႊတသုိက္ကား ျမဳိ႔ျပရင္ခြင္ထဲ ခ်က္ခ်င္းတုိးမ၀င္ေသးဘဲ ကမ္းနားဘက္အျခမ္းမွ လမ္းေလွ်ာက္လာၾကရင္း အဘယ္ဆုိင္သည္ ေစ်းခ်ဳိခ်ဳိႏွင့္စားလုိ႔ရမည့္ဆုိင္ျဖစ္မလဲဟု တဆုိင္ေမွ်ာ္ တဆုိင္ၾကည့္လုပ္ေနၾကေလဧ။္။
၄င္းတုိ႔ေလွ်ာက္လာရာလမ္းတေလွ်ာက္ ယုိးဒယားမေလးေတြ အစီအရီေတြ႔ရသည္။တခ်ဳိ႕က ထုိင္လ်က္ ၊ တခ်ဳိ႕က မတ္တပ္ရပ္ ၊ တခ်ိဳ႕က ဆင္မယဥ္သာေလွ်ာက္လ်က္ ရွိေနေလသည္ကုိ သတင္းေထာက္ေလးေမာင္ငေပြး ျမင္ရဧ။္။
ေမာင္ငေပြးတို႔လူသုိက္ကုိလည္း ယပက္လက္မေလးမ်ားက ၾကည့္ေနၾကသည္။ထုိလူသုိက္ထဲတြင္ သူတေယာက္သာ ရူပါလာသည္ဟု သူ႔ဘာသာတြက္ဆထားေသာ ေမာင္ငေပြးက သူ႔ကုိၾကည့္သည္ဟုထင္ျပီး ဘ၀င္ေလဟပ္ကာ ရင္ဘတ္ၾကီး ေျမွာက္ၾကြၾကြျဖစ္လာေလသည္။
ပထမတေယာက္သည္လည္း ေမာင္ငေပြးကုိ ၾကည့္ဧ။္။ ဒုတိယေတြ႔ရေသာ ယပက္လက္မႏွစ္ေယာက္သည္လည္း ေမာင္ငေပြးတုိ႔ကုိ ရႈိးဧ။္။ တတိယတေယာက္သည္လည္း ေမာင္ငေပြးတုိ႔ကုိ ခ်က္ဧ။္။ စတုတၳတအုပ္သည္လည္း ေမာင္ငေပြးတုိ႔ကုိ ၾကည္႔လ်က္ ပြစိပြစိအခ်င္းခ်င္းေျပာေနၾကေလရာ ေမာင္ငေပြးတေယာက္ သူ႔ဧ။္စန္းကား ကွ်္မွ်မေကာင္းႏုိင္ဟု သံသယ၀င္လာဧ။္။
သုိ႔ႏွင့္ေသခ်ာ ဂရုစုိက္ၾကည့္ေလမွ ထုိယပက္လက္မမမ်ားကား ပူစီေတြ (ေရႊျမန္မာတုိ႔ကေတာ့ ၾကက္မလုိ႔ေခၚၾကသတဲ့ဗ်ာ) ျဖစ္ေနသည္ကုိ သတိထားမိေလေတာ့သည္။ ထုိအခါက်မွ ေမာင္ငေပြးဧ။္ ေမာက္ၾကြေနေသာ ရင္ဘတ္ၾကီးသည္လည္း ေလမႈတ္ရုပ္ကုိ အပ္ျဖင့္ထုိးလုိက္သကဲသုိ႔ တခါတည္းေလ်ာ့က်သြားေလေတာ့သည္။
“လာ…လာ…..ဒီဘက္သြားမယ္”
အမူးေျပေနျပီျဖစ္ေသာ ကုိငခ်ိတ္က အဖြဲ႔ကုိ ျပန္လည္ဦးေဆာင္ဧ။္။သူ႔ေခၚေဆာင္ရာ လမ္းသြယ္ထဲအားလုံး ၀င္သြားၾကသည္။ သတင္းေထာက္ေမာင္ငေပြးကေတာ့ ဘားဆုိင္မွဖြင့္ထားေသာ တီဗီသတင္းကုိ ရပ္ၾကည့္ေနဧ။္။တီဗီက အနီအုပ္စုကို တပ္က လုိက္ျဖဳိခြဲေနပုံကုိ ျပေနသည္။ ေမာင္ငေပြးကား ထုိျမင္ကြင္းကုိၾကည့္၍ ၀မ္းသာေနသည္။ ထုိအနီအုပ္စုေၾကာင့္ သူ႔ခမ်ာဟုိမသြားရဲ ဒီမသြားရဲ ျဖစ္ေနရေသာ ဘ၀မွလြတ္ျပီ ၊ ကၽြတ္ျပီဟုလည္း ေအာက္ေမ႔ဧ။္။
“ေဟ့လူ…ခင္မ်ားၾကီးေတာ္ရြာက… ဗြီဒီယုိရုံထင္ေနလား…. ဆုိင္ကယ္တုိက္သြားမယ္….ျမန္ျမန္လာ”
ကုိဗုိက္ၾကီးက အနားနားကပ္ကာ ၾကိမ္းေလမွ ေမာင္ငေပြး တီဗီမွမ်က္ႏွာခြာကာ လမ္းဆက္ေလွ်ာက္သည္။သုိ႔တုိင္ေအာင္ ေပေစာင္းေပေစာင္းျဖင့္ တီဗီကုိလွမ္းၾကည့္ေနေသးဧ။္။
“ဟုိမွာ အိႏၵိယဆုိင္….အဲဒီမွာပဲ….စားၾကတာေပါ့….လူလည္းရွင္းတယ္”ဟု ကုိငခ်ိတ္က ေနာက္လူမ်ားကုိ လွမ္းေျပာသည္။
သူ႔ေကာင္မေလး မပိန္ေသးကား သူေျပာသမွ် ေခါင္းညိတ္သူျဖစ္ဧ။္။ သူတို႔ေနာက္မွ ကပ္လုိက္လာေသာ ကုိပုကြႏွင့္ မကုလားမလင္မယားသည္သာ ေယာက်ၤားကလည္း မိန္းမကလည္းႏွင့္ တြတ္ထုိးရင္း ေနာက္ကလုိက္သင့္ မလုိက္သင့္ခ်ိန္ေနၾကသည္။ ကုိဗုိက္ၾကီးကေတာ့ ဘာမွ်၀င္မေျပာ။သူ႔ကင္မရာၾကီးကုိ ပုိက္ကာ လမ္းေဘး၀ဲယာတေလွ်ာက္ရွိ ဘားဆုိင္မ်ားမွ ေပါင္တံတုတ္တုတ္ ယပလက္မမ်ားကုိ တခ်က္တခ်က္ခုိးၾကည့္ရင္း လုိက္ပါလာသည္။ ဘတ္တျပားမွမပါဘဲ ပတၱရားေရာက္လာေသာ ကုိရႈိ႕ႏွင့္ ေမာင္ငေပြးတို႔ကေတာ့ ေကၽြးတာစားမည္ဟု သေဘာပုိက္ထားျပီးျဖစ္သျဖင့္ ဘာမွ်ေစာဒကမတက္။အပ်ဳိၾကီး ေဒၚသပြတ္သည္လည္း အဘယ္သူအားလြမ္းေလ သည္မသိ။ျငိမ္ခ်က္သားေကာင္းေနဧ။္။
စားေသာက္ျပီး၍ ေငြရွင္းေလေသာ္ ထုိင္းေငြရွစ္ရာက်သျဖင့္ ပူရီေလြးေသာ ကုိပုကြတုိ႔လင္မယား မ်က္လုံးျပဴးသြားသည္။ ျပဴးမည္ဆုိလည္းျပဴးေလာက္ဧ။္။ အိႏၵိယဆုိင္ဧ။္ ရုိက္ခ်က္ကလည္း ျပင္းသည္။ အစားအေသာက္မ်ား ေစ်းၾကီးရုံသာမက ၀န္ေဆာင္ခ (၁၇)ရာခုိင္ႏႈန္းပါထည့္တြက္ထားဧ။္။
ဦးေဆာင္သူ ကုိငခ်ိတ္လည္း ထုိအခါမွ ေဘလ္စာရြက္ကုိၾကည့္ကာ ေဒါသထြက္သြားျပီး “ကဲ….တန္သြားေအာင္…. ေသးေပါက္ခ်င္တဲ့သူေပါက္….ဘြတ္ဘြတ္ပါခ်င္တဲ့သူပါ”ဟု ထပ္မံေဆာ္ၾသကာ သူကုိယ္တုိင္ အိမ္သာထဲ ေျပး၀င္ေလသည္။
က်န္လူတုိ႔သည္လည္း ဆုိင္ရွင္အား မေက်နပ္သမွ် ဆုိင္အိမ္သာၾကီးအား ဖိေထာင္းေလအံ့ဆုိေသာ သေဘာျဖင့္ ရႈးပန္းသူပန္း အိမ္သာတက္သူတက္ျဖင့္ ေက်နပ္ေအာင္ျပဳမူၾကျပီးကာမွ ဆုိင္တြင္းမွ ခြာခဲ့ၾကေလသည္။
အခန္းျပန္ေရာက္ေလေသာ္……..
“တန္သြားေအာင္ တီဗီကုိ အသံတင္ပစ္လုိက္”
လူပ်ဳိသုိးႏွစ္ေကာင္တုိ႔ဧ။္ ေခါင္းေဆာင္ၾကီး လူပ်ဳိသုိးၾကီး ကုိဗုိက္ၾကီးက တေနကုန္ဖြင့္ပစ္ထားခဲ့ေသာ တီဗီကုိ အသံခ်ဲ႕ရန္ ေမာင္ငေပြးကုိ လွမ္းေျပာသည္။ေမာင္ငေပြးက ထုိအၾကံကုိေတာ့လက္မခံေပ။ ခ်က္ခ်င္းပယ္ခ်ဧ။္။
“အာ…ခင္မ်ားကလည္း….ကုိယ္ပဲ…အိပ္မရဘဲေနမွာေပါ့…ဒါေတာ့…စိတ္ေလ်ာ့လုိက္ေတာ့”ဟု ႏွစ္သိမ့္ကာ အျပန္လမ္းတေလ်ာက္ ေတြ႔ခဲ့ရေသာ ယပက္လက္မမ်ားႏွင့္ အိပ္မက္ထဲတြင္ဆယ့္ႏွစ္ပါးသြားရန္ စက္ေတာ္ေခၚေတာ့သည္။
ညေနစာစားအျပီး အေ၀းတေနရာက မမဖုန္းလွမ္းဆက္စဥ္ မကဲပါ။ မကြဲပါ။ သူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ႔ အပ်င္းေျပ ခရီးထြက္ျခင္းပါဟု ေလ်ာက္လဲခ်က္မ်ဳိးစုံေပးထားေသာ ကုိဗုိက္ၾကီးတေယာက္ ကုိရႈိ႕ႏွင့္ေမာင္ငေပြးတုိ႔ ႏွစ္ေကာင္သား အိပ္ေပ်ာ္ေနခုိက္ အခန္းတြင္းမွ ခၽြတ္နင္းထြက္သြားသည္။
“အုိး….လူေခ်ာေလး…လာေလ….တုိ႔နဲ႔တြဲကလုိက္ရေအာင္”
“ယူ..တုိ႔နဲ႔အျပဳိင္ထုိးမယ္ဆုိရင္….တုိ႔အေက်ာေပးမယ္ေလ..လာ…ယူ႔အစြမ္းၾကည့္ရေအာင္”
ယပက္လက္မမ်ားက တေယာက္တည္း လမ္းသလားေနေသာ ကုိဗုိက္ၾကီးကုိ လာပါ ၊ ယူပါတစာစာျဖင့္ ကလပ္တက္ရန္ေခၚသူေခၚ ဘိလိယက္ထုိးရန္ ဆြယ္သူဆြယ္ၾကေလသည္။
ကုိဗုိက္ၾကီးလည္း တယ္ဟုတ္တဲ့ငါ……အလွေလးေတြ…ေရြးလို္က္ဦးမယ္ဟု ေတြးရင္း ေရွ႕ဆက္ေလွ်ာက္ဧ။္။ တေနရာေရာက္ေသာ္ မိန္းမလွေလးတေယာက္က ကုိဗုိက္ၾကီးကို လက္ယပ္ေခၚေနရာ ကုိဗုိက္ၾကီးလည္း ေနာက္က လုိက္သြားသည္။
ထုိ႔ေနာက္တြင္ကား ကုိဗုိက္ၾကီးႏွင့္ မေခ်ာေလးတုိ႔ ဘိလက္ယက္အျပဳိင္ထုိးက်ေလေတာ့သည္။ ကုိဗုိက္ၾကီးကား ေကာင္မေလးက (၂၀)ပြဳိင့္အေက်ာေပးထားသည္ကုိပင္ ႏုိင္ေအာင္မထုိးႏုိင္။ မေခ်ာကား က်ဴတံကို ေနာက္ျပန္ကုိင္ထုိးဧ။္။ ပါးစပ္ျဖင့္ကုိက္ထုိးဧ။္။ ဟုိဟာႏွင့္ပင္ညွပ္ထုိးျပလုိက္ေသးဧ။္။ အဲ….တလြဲေတြးေတာ္မမူၾကပါႏွင့္။ တံေတာင္ဆစ္ပါ ခင္မ်ား…. တံေတာင္ဆစ္….တံေတာင္ဆစ္။
အႏွီကဲ့သုိ႔ေကာင္မေလးဧ။္ လက္စြမ္းျပထုိးလုံးမ်ားကုိ ၾကည့္ျပီးသကာလ ကုိဗုိက္ၾကီးကလည္း သူ႔ထုိးလုံး အစြမ္းျပရန္ ခုံေျပာင္းေလဧ။္။{မည့္သည့္ခုံသုိ႔ ေျပာင္းသြားသည္ ဆုိသည္ကုိမူ စာေရးသူလည္း မျမင္လုိက္ရသျဖင့္ ဆက္လက္ မေရးသားႏုိင္သည္ကုိ ခြင့္လြတ္ၾကပါကုန္}
ကုိဗုိက္ၾကီးတေယာက္သူဧ။္ ထုိးလုံးမ်ားကုိ ေကာင္မေလးအား တျပန္တလဲ အံအားသင့္ေစျပီးေနာက္ ေဘလ္ရွင္းမည္ဆုိ ေသာအခါမွ ဟုိတယ္ခန္းတြင္ သူ႔ပုိက္ဆံအိပ္ေမ႔က်န္ခဲ့သည္ကုိ သတိရေတာ့ဧ။္။
ယပက္လက္မကုိ မည္သုိ႔ပင္ရွင္းျပေစကာမူ မရေတာ့ေပ။ ယပက္လက္မသည္ ဆုိင္ရွင္ကုိ သြားေခၚေလျပီ။ ကုိဗုိက္ၾကီးတေယာက္ ေဇာေခၽြးမ်ားျပန္လာဧ။္။ မၾကာပါ ဆုိင္ရွင္သည္ ယပက္လက္လူမိုက္မ်ားျခံရံလ်က္ ကုိဗုိက္ၾကီးကုိ ေစ့ေစ့ၾကည့္ေနေလသည္။ ကုိဗုိက္ၾကီး ဗလုံးဗေထြးျဖင့္ ျဖစ္ေၾကာင္းရယ္မွကုန္စင္ကုိ ရွင္းျပေသာ္လည္းမရေပ။ ယပက္လက္လူမိုက္တေယာက္က ကုိဗုိက္ၾကီးအနား တုိးလာကာ လက္ကုိေျမွာက္လုိက္သည္။
“ျဖန္း….ျဖန္း….ျဖန္း…ျဖန္း”
“အြန္႔”
“ေဟ့လူ…တံခါးလာပုတ္ေနတယ္ဗ်…ဒူလဲမသိဘူး”
ေမာင္ငေပြးက ကုိဗုိက္ၾကီးဧ။္ ဗုိ္က္ၾကီးကုိ တံေတာင္ျဖင့္တြတ္ရင္း ေျပာလုိက္ရာ ကုိဗုိက္ၾကီး အြန္႔ကနဲျဖစ္သြားသည္။ ထုိအခါက်မွ ေစာေစာကအျဖစ္သည္ အိပ္မက္ပါလားဟု သတိရကာ ကုိဗုိ္က္ၾကီး မ်က္လုံးကို ရဲရဲဖြင့္ေတာ့ဧ။္။
“ခင္မ်ားတုိ႔က အိပ္ၾကတုန္းကုိး…..က်ေနာ္တုိ႔…လင္မယားေတာ့….လမ္းေလွ်ာက္ျပန္လာၾကေပါ့။ အဲ…..ပင္လယ္ထဲမွာဗ်ာ။ တုိးရစ္ေတြ ေလယာဥ္ေပၚကေန ေလထီးခုန္ခ်ၾကတာေတြ႔ခဲ့လုိ႔ ဓါတ္ပုံေတာင္ ရုိက္ခဲ့ေသး”ဟု ဆုိကာ ကုိပုကြက ေမာင္ငေပြးဖြင့္ေပးလုိက္ေသာ တံခါးမွ လွမ္း၀င္လာရင္း ဓါတ္ပုံမ်ားကုိ လုိက္ျပေလသည္။
“ေဟ့လူေတြ….ထထ…လမ္းေလွ်ာက္ရင္း…ဓါတ္ပုံရုိက္ထြက္မယ္”
ျမင္ျမင္သမွ် ဓါတ္ပုံမွတ္တမ္းတင္တတ္ေသာ ကုိဗုိက္ၾကီးတေယာက္ ေလထီးခုန္အဖြဲ႔ၾကီးအား မွတ္တမ္းမတင္လုိက္ ရသျဖင့္ ၾကိတ္မႏုိင္ခဲမရျဖစ္ကာ ကုိရႈိ႕ကို ႏုိးဧ။္။
ထုိ႔ေနာက္တြင္ကား ကင္မရာၾကီးတကားကားျဖင့္ ဓါတ္ပုံရုိက္ ခရီးစဥ္ကုိ စတင္ၾကေလဧ။္။
“ဟုိမွာေလထီးေတြ….အခုထိရွိေသးတယ္ေတြ႔လား”
ကုိပုကြက သူဓါတ္ပုံရုိက္ခဲ့သည္ ဆုိေသာ ေလထီးခုန္အဖြဲ႔ၾကီးကုိ လက္ညဳိးထုိးျပဧ။္။ ေလထီးမ်ားကို ျမင္ေသာ္ အားလုံးေၾကာင္သြားၾကသည္။ ဟုိက္…ရွားပါး ေလထီးခုန္ အဖြဲ႔ၾကီးကား ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ပါလုိ႔ အခုထိခုန္လုိ႔ မျပီးေသးတာပါလိမ့္ဟု အားလုံးေတြးေနၾကသည္။
ထုိအခုိက္ ယပက္လက္တေယာက္ သူတို႔အဖြဲ႔အနီးကပ္လာကာ ေလထီးပုံေတြျပလ်က္ စီးၾကမလား တေယာက္ ဘတ္ငါးရာဟု စပ္ေသာအခါမွ ေမာ္ေတာ္ဘုတ္ျဖင့္ ဆြဲေသာ ေလထီးမ်ား ျဖစ္ေနေၾကာင္း ဇာတ္ရည္လည္ၾကေတာ့သည္။
“ေအးဗ်ာ…..က်ေနာ္က…ေလယာဥ္ေပၚက ခုန္ခ်လာတဲ့ တုိးရစ္ေတြ…မွတ္ေနတာ…အဟီး”
ေလယာဥ္မျမင္ရပါဘဲလ်က္ ေလယာဥ္ေပၚက ခုန္တယ္ ဘာညာႏွင့္ ေျပာခဲ့ေသာ ကုိပုကြက ေလေျပထုိးဧ။္။ ေဒၚသပြတ္ကား ငါ့ေက်ာ္ျပီး လူရည္လည္လုပ္ေျပာခ်င္တဲ့အေကာင္ မွတ္ကေရာ ဆုိေသာ အၾကည့္ျဖင့္ ကုိပုကြကုိၾကည့္သည္။
ကုိရႈိ႕ကလည္း ဟာကြက္ေတြ႔ျပီ ဆုိကာ ကုိပုကြတုိ႔ လင္မယားကုိ အေၾကာင္းသင့္တုိင္း ေလထီးဟု စဧ။္။ ကုိပုကြမယား မကုလားမကား သူ႔ေယာကၤ်ားဘက္က လြန္သြားသျဖင့္ မေက်နပ္ေသာ္လည္း ျငိမ္ခံေနရသည္။
နံနက္ခင္း ဓါတ္ပုံရုိက္ျခင္းအမႈျပဳၾကျပီးေလေသာ္ ေရစိမ္ၾကျပန္ဧ။္။ က်န္လူမ်ားအားလုံးေရစိမ္ၾကေသာ္လည္း ကုိငခ်ိတ္ကား ေရမစိမ္။ ဘီယာသာစိမ္ေနဧ။္။ ထုိသုိ႔ ကုိငခ်ိတ္ ဘီယာေသာက္ေနခိုက္ ယပက္လက္မတေယာက္ သူ႔အနားေရာက္လာကာ ယုိးဒယားစကားလာေျပာသည္။ ကုိငခ်ိတ္ကား ေစ်းလာေရာင္းေသာ ယပက္လက္မ မွတ္၍ ဘုိလုိမႈတ္ကာ ေငါက္ထုတ္ေနဧ။္။
“ေဟ့လူ…ေန..ေန..အဲဒါ ကားပုိင္ရွင္ရဲ့…မိန္းမဗ်” ပင္လယ္ထဲမွ ျပန္တက္လာေသာ ေမာင္ငေပြးက လွမ္းျမင္လုိက္သျဖင့္ အခိ်န္မီ ၀င္တားရသည္။အလာတြင္ တလမ္းလုံး ေခါင္းက်ဳိးလာေသာ ကုိငခ်ိတ္လည္း ထုိအခါမွ ထုိအမ်ဳိးသမီးသည္ ကားပုိင္ရွင္မွန္းသိေလဧ။္။
အျပန္လမ္းတြင္ကား အားလုံးေမာေမာပမ္းပမ္းႏွင့္ အိပ္လုိက္လာၾကသည္။
“ဟဲ့…ငေပြးထ…ျပီးမွ…ေပါက္ခ်င္သေလး…ေသာက္ခ်င္သေလးမလုပ္နဲ႔…ကားနားတုန္း…လုပ္စရာရွိတာ….လုပ္ထား”
ေဒၚသပြတ္ ေအာ္ႏႈိးသံေၾကာင့္ ေမာင္ငေပြး မ်က္လုံးျဖဲၾကည့္လုိက္ရာ ကားသည္ ဓါတ္ဆီဆုိင္တခုတြင္ ၀င္နားေနသည္ကုိ ေတြ႔ရဧ။္။ေပါက္စရာရွိတာ ေပါက္ျပီးေသာ္ ေမာင္ငေပြးသည္ ေဒၚသပြတ္ႏွင့္ ေစ်း၀ယ္ပါသြားျပန္သည္။ ေဒၚသပြတ္က မားမားေခါက္ဆြဲေျခာက္ဘူးမ်ား ၀ယ္သည္။ ေမာင္ငေပြးလည္း တဘူးယူလုိက္သည္။
“အမ…အေျခာက္ေတြခ်ည္းပဲ…ဘယ္လုိစားမလဲ”
ေမာင္ငေပြး ဘူးကုိလႈပ္ၾကည့္ရင္း ေဒၚသပြတ္ကုိ ေမးသည္။ ေဒၚသပြတ္က ဒီအညာသား အ ရန္ေကာ ဟူသည့္ အၾကည့္ျဖင့္ ၾကည့္ကာ
“ဒီဘက္မွာ ေရေႏြးလာထည့္…ဘူးကုိ ေဖာက္လုိက္ဦး”ဟု လွမ္းေျပာသည္။ ေမာင္ငေပြးဘူးကုိ ေဖာက္ခ်လုိက္သည္။ ဘူးအတြင္းမွ ျမင္လုိက္ရေသာ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ေမာင္ငေပြးမ်က္လုံးမ်ားပင္ ျပာသြားသည္။ ဟာကနဲလည္း တလုိက္မိသည္။
“ဟဲ့….ဘာဟာတာလဲ”ေဒၚသပြတ္က လွမ္းေမးသည္။
“သြားပါျပီ…အစ္မရယ္…ကံမ်ားဆုိးလိုက္ပုံကေတာ့…ခက္ရင္က်ဳိးနဲ႔ လာညားေနတယ္”
ဘူးအတြင္း ဇက္ေနရာမွ ေခြေခါက္ေနေသာ ခက္ရင္းေလးကုိ ၾကည့္ရင္း ေမာင္ငေပြးဥာည္းတြားေလဧ။္။
“အာ….နင္ကေတာ္ေတာ္တုံးတာပဲ….အဲဒါေခါက္ထားတာဟဲ့…ေခါက္ခရင္း…ဆြဲဆန္႔လိုက္”
ေဒၚသပြတ္ဧ။္ စကားသံေၾကာင့္ ေမာင္ငေပြး ဆြဲဆန္႔ၾကည့္လုိက္ရာ ခက္ရင္းေလးကုိ အေကာင္းသားေတြ႔လိုက္ရသျဖင့္ ေမာင္ငေပြး ထခုန္မိမတတ္ေပ်ာ္သြားသည္။
ကားေပၚျပန္အတက္တြင္ ေဒၚသပြတ္က ေမာင္ငေပြးအျဖစ္ကုိ ျပန္ေျပာင္းေျပာရာ အားလုံး၀ုိင္းဟားၾကေလဧ။္။ ေမာင္ငေပြးလည္း ရွက္ရွက္ျဖင့္ ျငိမ္ကုပ္ကာ လုိက္ပါလာေတာ့သည္။
ကွ်္တြင္….ပတၱရားသၾကၤန္ခရီးစဥ္ၾကီး ျပီးေလဧ။္။
သုိ႔ရာတြင္ BREAKING NEWS (ေခၚ) ေနာက္ဆုံးရသတင္း(ေခၚ) စက္ရပ္သတင္းကုိ ေဖာ္ျပရေလေသာ္….ကုိဗုိက္ၾကီးကုိ ခရီးစဥ္အေၾကြးေပးရန္ရွိေသာ္ ေမာင္ငေပြးသည္ ကုိဗုိက္ၾကီးအခန္းကို မသြားေတာ့ဟူဧ။္။ ဒီဇုိင္နာကုိရႈိ႕ မွာမူ မသြားလုိေသာ္လည္း သူ႔ကြန္ပ်ဴတာၾကီးသည္ ကုိဗုိက္ၾကီး အခန္းတြင္ထုိင္ထားျပီးျဖစ္ေနေလရာ သြားေနရ၍ ကုိဗုိက္ၾကီးဧ။္ ၾကိမ္းေမာင္း ေၾကြးေတာင္းျခင္းကို ေန႔စဥ္ခံေနရသည္ဟူဧ။္။



ေျဖရွင္းခ်က္မ်ား ေပးေနစဥ္


ကိုရႈိ႔နဲ႔ ကိုပုကြ တို႔ လင္မယား ....
မုန္႔က ဓါတ္ပံုထဲမွာပဲ ေၾကြးတာပဲ . အျပင္မွာ တကယ္ မစားရပါခင္ဗ်ာ ..



ကိုငခ်ိတ္တို႔ အတြဲ .. ဖိနပ္ပဲ ေတြ႔တယ္ .. လူေတြ ေတာ့ ဘယ္ေရာက္ေနလညး္ မသိ ... ဟိ






ကိုေပြး ပဲ ေပးေနပံု


ဇာတ္လိုက္ေက်ာ္မ်ား ....

ေခတ္သစ္ မီးအိမ္

ႏို႔ေအးေခ်ာင္း

အားက်စရာ .. ဟိ

ေက်ာင္းေျပး

အတက္

ပုႏၷရိပ္

ကပ္ပါး

လဆန္း ၈ ရက္

တစ္ခ်ိန္က ေအာင္ပြဲ

သၾကၤန္နဲ႔ အတူ

ငု